Menu
Perbendaharaan_kata
Perbendaharaan kata penutur asli amat berbeza dalam setiap bahasa dan bergantung terutamanya kepada tahap pendidikan penutur. Satu kajian 1995 menganggarkan saiz perbendaharaan kata pelajar kolej pada sekitar 17,000 famili kata, dan pelajar sekolah tinggi pada sekitar 12,000 famili kata.[10]
Francis dan Kucera [11] mengkaji teks sejumlah sejuta perkataan dan mendapati bahawa jika seseorang mengetahui perkataan yang paling kerap ditemui, dia akan memahami kebanyakan perkataan dalam sesebuah teks dengan segeranya:
| Saiz perbendaharaan kata | Liputan Teks Bertulis |
|---|---|
| 0 perkataan | 0% |
| 1000 | 72.0 |
| 2000 | 79.7 |
| 3000 | 84.0 |
| 4000 | 86.8 |
| 5000 | 88.7 |
| 6000 | 89.9 |
| 15,851 | 97.8 |
Dengan memahami 2,000 perkataan yang paling umum digunakan, seseorang akan dapat memahami 80% daripada perkataan di dalam sesebuah teks. Peratusan itu akan meningkat sehingga 96% jika kita merangkumi perkataan yang pernah kita temui dalam kontek pertuturan tak formal.[12] Gambaran tersebut harus menggalakkan para pelajar bahasa yang baharu, khususnya kerana angka di dalam jadual di atas adalah untuk lema perkataan dan mengetahui banyak keluarga kata akan memberikan liputan yang lebih tinggi. Tetapi sebelum anda mula berfikir bahawa anda dapat belajar sesuatu bahasa dengan cepat, fikirlah adakah anda dapat memahami sebuah buku dalam bahasa anda sendiri jika setiap perkataan kelimanya dihitamkan. Kita biasanya tidak dapat meneka makna daripada konteksnya apabila perkataaan sebanyak itu hilang.[13] Justera, kita perlu memahami sekitar 95% daripada semua perkataan di dalam sesuatu teks [14] supaya dapat memahami hampir seluruh teks itu. Namun demikian, kita kelihatan perlu memahami melebihi 10,000 untuk mencapai matlamat tersebut.
Belajar perbendaharaan kata ialah salah satu langkah pertama untuk mempelajari sesuatu bahasa kedua. Walaupun demikian, peringkat terakhir pemerolehan perbendaharaan kata, baik dalam bahasa ibunda sendiri mahupun dalam bahasa kedua, jarang dicapai kerana pemerolehan perbendaharaan kata merupakan satu proses yang berterusan. Bagaimanapun, terdapat banyak kaedah yang dapat membantu seseorang memperoleh perbendaharaan kata yang baharu.
Meskipun penghafalan boleh dilihat sebagai sesuatu perbuatan yang menjemukan, mengaitkan satu perkataan dalam bahasa ibunda dengan perkataan padanannya dalam bahasa kedua sehingga perkataan itu dapat dihafaz masih merupakan salah satu kaedah pemerolehan perbendaharaan kata yang terbaik. Menjelang waktu seseorang pelajar mencapai kedewasaan, dia umumnya telah mengumpulkan sebilangan kaedah penghafalan peribadi. Walaupun banyak orang berpendapat bahawa penghafalan biasanya tidak memerlukan pemprosesan kognitif yang rumit yang dapat meningkatkan simpanan ingatan,[15] hal ini biasanya memerlukan sejumlah besar pengulangan. Sebaliknya, kaedah yang lain biasanya memerlukan lebih banyak masa dan lebih lama untuk mengingat.
Sesetengah perkataan tidak dapat dikaitkan dengan mudah melalui perkaitan kata atau kaedah yang lain. Apabila sepatah perkataan dalam bahasa kedua adalah mirip dengan perkataan dalam bahasa ibunda daripada segi fonologi atau tampak, pelajarnya sering menganggap kedua-dua perkataan itu sebagai mempunyai makna yang sama. Walaupun ini biasanya tidak salah, ia tidak sentiasa benar. Apabila menghadapi kognat palsu, penghafalan dan pengulangan ialah kunci penguasaan. Jika seorang pelajar bahasa kedua hanya bergantung kepada perkaitan kata untuk mempelajari perbendaharaan kata yang baharu, orang itu akan mengalami banyak masalah untuk menguasai kognat palsu. Penghafalan ialah kaedah yang terbaik untuk:
Salah satu kaedah yang berguna untuk membina perbendaharaan kata dalam bahasa kedua ialah kaedah kata kunci. Apabila ada masa yang lebih atau jika seseorang hendak menegaskan sebilangan kata kunci, dia boleh mencipta alat mnemonik atau perkaitan kata. Walaupun strategi ini cenderung memerlukan lebih banyak masa serta lebih banyak masa untuk mengingat kembali, ia dapat mencipta hubungan yang baharu atau hubungan yang luar biasa yang dapat meningkatkan simpanan.[15] Kaedah ini adalah sepadan dengan teori pengekodan duaan Paivio (1986) [16] kerana ia menggunakan kedua-dua sistem ingatan lisan dan sistem ingatan imej. Bagaimanapun, kaedah ini harus digunakan hanya untuk perkataan yang melambangkan benda yang fizikal atau benda yang dapat digambarkan. Konsep dan perkataan yang abstrak yang tidak dapat menghasilkan imej yang jelas dalam fikiran sangat susah untuk dikaitkan. Tambahan lagi, kajian menunjukkan bahawa pembelajaran perbendaharaan kata perkaitan adalah lebih berkesan bagi pelajar yang lebih muda.[15] Apabila pelajar maju dan semakin berusia, mereka cenderung tidak begitu bergantung kepada perkaitan kata untuk mengingat perbendaharaan kata.
Sebilangan senarai kata telah dibangunkan untuk membekalkan perbendaharaan kata yang terbatas, baik untuk mencapai kemahiran bahasa dengan pantas mahupun untuk memberikan cara komunikasi yang berkesan. Pada 1930, Charles Kay Ogden mencipta Bahasa Inggeris Asas (Basic English) yang terdiri daripada 850 perkataan. Senarai kata yang lain termasuk:
Senarai Perkhidmatan Am tersebut disusun oleh Michael West, dengan 2,000 perkataan yang paling umum digunakan dipilih daripada korpus yang berjumlah lima juta perkataan. Senarai kata itu telah digunakan untuk mencipta sebilangan teks membaca yang diadaptasikan untuk pelajar bahasa Inggeris. Dengan memahami 2,000 perkataan Inggeris itu, seseorang dapat memahami cukup banyak bahasa Inggeris, malahan membaca banyak bahan yang sederhana tanpa menghadapi sebarang masalah.
James Flynn melaporkan perbezaan pendedahan perbendaharaan kata yang ketara antara kanak-kanak prasekolah bagi kelas-kelas sosial yang berbeza di Amerika Syarikat. Dapatannya adalah seperti yang berikut: [17]
Menu
Perbendaharaan_kataBerkaitan
Rujukan
WikiPedia: Perbendaharaan_kata